در آغاز فیلم «آسمان می غرد، زمین می ترسد و دو چشم، برادر نیستند»، ساختۀ بن ریورز، فیلمساز اکسپریمنتال انگلیسی، الیور لکس (کارگردان آوانگارد فرانسوی و بازیگر فیلم)، قصۀ عجیبی را رو به دوربین تعریف می کند: «مردی مراکشی به نام بن تاژه برای دیدار پسر عمویش به سفر دوری می رود و وقتی برمی گردد نامه ای دریافت می کند که اسم او روی پاکت آن است. نامه را باز می کند و در آن نوشته شده : آسمان می غرد، زمین می ترسد و دو چشم، برادر نیستند. بن تاژه می ترسد و احساس می کند که شیطان همین دور و بر اوست.»
فیلم «آسمان می غرد، زمین می ترسد و دو چشم، برادر نیستند»، فیلمی اکسپریمنتال و ترکیبی از عناصر مستند و داستانی است که با الهام از داستان کوتاهِ اگزوتیک و تکان دهندۀ « یک اپیزود دور» اثر نویسندۀ آمریکایی پل بولز(نویسندۀ آسمان سرپناه برتولوچی) ساخته شده. پل بولز، زمانی که در مراکش بود، در کافه ای در طنجیر(طنجه)، داستان عجیبی از بومیان می شنود و آن را به داستانی کوتاه تبدیل می کند. این داستان، روایت مردی اروپایی است که به دست راهزنان وحشی و سنگدل صحراهای مراکش گرفتار می شود. راهزنان زبان او را بریده و او را وادار می کنند که لباس بلندی را که با درب قوطی های حلبی درست شده بپوشد و برای آنها برقصد. لباسی که سر تا پای مرد را می پوشاند و مثل دایره زنگی موقع حرکت صدا می دهد. آنها مرد اروپایی را مثل برده با طناب در صحراهای سوزان مراکش به دنبال خود می کشند و سرانجام او را به یک دستۀ نوازندۀ بومی می فروشند.
بن ریورز اما استفادۀ خلاقانه ای از این داستان کرده و آن را به اثری متافوریک با مایه های آشکار پُست کلونیالیستی تبدیل می کند. او داستان پل بولز را به فضای امروز منتقل کرده و مرد اروپایی را به فیلمساز جوان و آوانگارد فرانسوی (الیور لکس) تبدیل می کند که در حال ساخت فیلمی مستقل و کم هزینه به سبک فیلم های وسترن اسپاگتی در لوکیشن و دکورهای به جا مانده از فیلم های وسترن مراکشی است. اما فیلم او با مشکلات بسیاری مواجه می شود و فیلمساز آن را رها می کند. او در راه عبور از صحرا، گرفتار راهزنان می شود و آنها همان بلایی را بر سر او می آورند که راهزنان بدوی قصۀ پل بولز بر سر مرد اروپایی داستان آورده اند. فیلم با دوربین ۳۵ فیلمبرداری شده و پر است از نماهای زیبا و درخشان از کوهستان اطلس، صحرای مراکش و تیغ آفتابی که چشم را کور می کند