گفتگو با امرالد فنل، کارگردانِ فیلم «زن جوان خوش اقبال »
آنا بوگاتسکایا
ترجمۀ شیوا اخوان راد
در مواجهه‌ی بی‌واسطه و مستقیم با “فرهنگ تجاوز”، کری مولیگان در فیلم «زن جوان خوش اقبال» در نقش یک “دختر بد” بازی می‌کند تا انتقام تجاوز جنسی به بهترین دوستِ سال‌های دانشگاهش را بگیرد. در این گفتگو، امرالد فنل، نویسنده و کارگردان و برنده جایزه‌ی بَفتا به خاطر «زن جوان خوش اقبال» درباره روند خلاقیت خود، زیبایی شناختیِ سوپر زنانه و گرفتنِ بهترین بازی‌ها از بازیگران فیلمش صحبت می‌کند.
اولین بار ایده‌ی این فیلم چطور به ذهن‌تان خطور کرد؟
امرالد فنل: با دیدن صحنه‌ای از یک دختر مست که برهنه روی تختخواب افتاده و به پسر همراهش می‌گوید: “چه کار داری می‌کنی؟” دخترک شدیداً مست است اما بلافاصله هشیار می‌نشیند. از همان لحظه، کم و بیش می‌دانستم قرار است سیر داستان چگونه پیش برود.
چرا تصمیم گرفتید در داستان‌تان به کَسی(کری مولیگان)، دوست صمیمی نینا، بپردازید درحالیکه این نینا بود که قربانی اصلی تجاوز جنسی شده بود؟
امرالد فنل: می‌خواستم یک فیلم انتقام‌جویانه بسازم که یک زن واقعی، نقش اصلی آن را بازی کند و شخصیت محوری قصه‌ام باشد. علت دیگرش این بود که می‌خواستم بدانم چه چیزی باعث می‌شود که یک نفر ناگزیر شود که خود را در چنین شرایط خطرناکی قرار دهد. متأسفانه بسیاری از زنان مجبور بوده‌اند که با تروما(آسیب‌های روانی) خود کنار بیایند. این فیلم به همان اندازه که در مورد انتقام گرفتن است در مورد غم و اندوه و عشق و دوستی است. این همان وجه جالب انتقام‌جویی برای من است، چیزی که به طور معمول در زندگی آدم‌ها رخ نمی‌دهد، چرا که سمی و خطرناک است.
اگرچه هرگز نینا را در فیلم نمی‌بینیم اما دوستی بین او و کَسی(کری مولیگان) هسته‌ی مرکزی فیلم است. چقدر برایتان مهم بود که این دوستی را در کانون فیلم‌تان قرار دهید؟
امرالد فنل: بله. غالباً در این نوع فیلم‌ها می‌بینیم که مردانی انتقام دختر یا خواهرشان را می‌گیرند ولی در مورد این فیلم قضیه فرق می‌کند. در ضمن طبق تجربه‌ی من، نزدیکترین دوستی، دوستی‌های زنانه است و اگر با کسی بزرگ شده‌اید و از چهار سالگی بهترین دوست همدیگر بوده‌اید، این رابطه مهمترین رابطه‌ی زندگی شما است اما اگر آن را از دست بدهید ظاهراً هیچ اتفاقی نمی‌افتد. شما بیوه یا یتیم نخواهید شد. ضمناً چون مدت زمان زیادی از این اتفاق می‌گذرد، اندوه و خشم اولیه به ظاهر محو می‌شود اما درواقع بسیار بُرنده‌تر و قوی‌تر خود را نشان می‌دهد. کَسی(کری مولیگان) این کار را برای نینا می‌کند اما در واقع سعی دارد که خودش را هم ببخشد. این چیزی فراتر از یک سفر شخصی است که بخواهد آن را بپذیرد و اینکه چقدر احساس گناه می‌کند به علت کاری که می‌کند وابسته است.
آیا کَسی را به عنوان یک فردِ معتاد درنظر می‌گیرید؟
امرالد فنل: من و کری مولیگان با هم درمورد دوره‌های اعتیاد، خودآزاری و اندوه زیاد حرف زدیم. این‌ها البته شباهت‌های زیادی هم با هم دارند که بازتابِ یک چرخه‌ی اعتیاد است. کَسی همان کاری را می‌کند که باید بکند و احساسِ شکست‌ناپذیری می‌کند اما این شکست ناپذیری احساس نفرت از خود، ناامیدی و پوچی را در او پرورش می‌دهد.
لطفاً کمی در مورد زیبایی‌شناسی “بیش از حد زنانه” فیلم‌تان توضیح دهید؟
امرالد فنل: فیلم در یک سطح گسترده‌تر، به نظر خنثی، سرگرم‌کننده و سطحی می‌آید زیرا این‌ها مواردی‌اند که آنها را جدی نمی‌گیریم. مواردی که آنها را با سبکی، نشاط، جذاب بودن و بازیگوشی مرتبط می‌دانیم اما برای من هیچ دلیلی وجود ندارد که چرا نمی‌توانید این خشم مهلک را احساس کنید. کَسی می‌داند که چگونه به شکل معصومانه‌ای با دیگران ارتباط برقرار کند و می‌داند چطور خشم خود را پنهان کند. به نظر من خیلی از زنان خشم خود را به این طریق پنهان می‌کنند. اگر موهای خود را به دقت شانه بزنید و به زیبایی ببافید کسی از شما نمی‌پرسد که حال‌تان خوب است اما اگر با لباس خواب بیرون بروید و دو هفته از آخرین باری که موهای خود را شسته‌اید گذشته باشد از شما می‌پرسند که حالت‌تان خوب است؟ اما کَسی نمی‌خواهد کسی حالش را بپرسد. شما همه‌ی این‌ها را در بازی کری مولیگان می‌بینید، زیرا در حالی که از قولِ کَسی مدت‌ها گذشته اما او هنوز هم به عنوان یک “زن جوان خوش قول” ظاهر می‌شود. بخشی از آن به این دلیل است که مردم به زنانی که پلیور صورتی می‌پوشند احترام نمی‌گذارند اما بخشی هم به این دلیل است که مانند همه معتادان، او در پنهان کاری متبحر است و راستش را نمی‌گوید.
با بازیگران مرد فیلم‌تان چگونه رفتار کردید که توانستید جنبه‌ها و چهره‌های مختلف از کاراکترهای مختلف را در بازی آنها نشان دهید؟
امرالد فنل: من به پسرها گفتم ،” فکر کنید در یک کمدی رمانتیک هستید و نقش اول را دارید” به عنوان مثال، شخصیت آدام برودی خود را متقاعد کرد که واقعاً و عمیقاً او (کری مولیگان) را دوست دارد با اینکه او (مولیگان) هیچ چیزی در این‌باره نمی‌گوید. زیرا آنچه این مردان آموخته اند، این است که این کار، شیوه‌ی مشروع برقراری رابطه جنسی با آدم ها است. در این فیلم چیزی وجود ندارد که در کمدی‌های جریان اصلی نباشد. بنابراین برای من مهم بود که با بازیگرانی کار کنم که احتمالاً آنها را در نقش‌های رمانتیک و کمدی می‌بینیم زیرا مهم است که هم ما و هم کَسی(کری مولیگان) لحظه‌ای را ببینیم که آنها متوجه می‌شوند که به دردسر افتاده و ترسیده‌اند. آنها از او نمی‌ترسند بلکه ترسیده‌اند چون دستگیر شده‌اند. زیرا آنها باور دارند که رفتارشان به همین شکل قابل قبول است درحالیکه اصلا این طور نیست.
