چند سال است که فیلم مستندی را درباره زندگی و آثار سرژ رضوانی، آهنگساز، بازیگر، نویسنده و نقاش ایرانی تبار فرانسوی شروع کرده‌ام که متاسفانه به خاطر نداشتن بودجه لازم، به سرانجام نرسید وهمچنان نیمه کاره مانده است. سرژ، از موج نویی‌ها بود و برای فیلم‌هایی مثل «پی یرو خُله» ژان لوک گدار و «ژول و ژیم» فرانسوا تروفو، موسیقی و ترانه ساخته است و در «ژول و ژیم» در کنار ژان مورو بازی هم کرده است. سرژ و همسرش ماری ژوزه نات که او هم از بازیگران مطرح سینما و تئاتر فرانسه بود، در آپارتمان زیبایی در قلب پاریس، حوالی مولن روژ زندگی می‌کردند، جایی که آنها را ملاقات کردم و بخش زیادی از فیلم مستندم در آنجا فیلمبرداری شد. متاسفانه مدت‌ها بود که از این زوج هنرمند و عاشق بی‌خبر بودم و دیروز بطور اتفاقی متوجه شدم که ماری ژوزه نات، این زن زیبا و مهربان که یار و همدم سرژ و غمخوار او در دوران تنهایی و عزلت سنگین‌اش بود و عاشقانه او را دوست می‌داشت، در اکتبر سال 2019 از دنیا رفت.
ماری ژوزه نات، همسر دوم سرژ بود. همسر قبلی سرژ، لولا نیز در سال 2004 بر اثر بیماری آلزایمر درگذشت و او بعد از یکسال با ماری ژوزه نات که او هم زنی بیوه و تنها بود ازدواج کرد. سرژ بعد از مرگ لولا به شدت تنها و افسرده شده بود و یک بار نیز سعی کرد خودکشی کند اما آشنایی او با ماری ژوزه نات که به ازدواج آنها منجر شد، باعث شد که او دوباره به زندگی امیدوار شود و کارهای هنری اش مثل نمایشنامه نویسی و کارگردنی تئاتر، آهنگسازی و نقاشی را از سر بگیرد.
ماری ژوزه نات قبل از ازدواج با سرژ، همسر میشل درگ(دراش)، فیلمساز فرانسوی و پسرخاله ژان پی یر ملویل بود. ماری ژوزه نات، فعالیت در سینما را با بازی در نقش‌های فرعی و نه چندان مهم شروع کرد. «خیابان پرری» ساخته دنیس دلا پتیه، نخستین حضور جدی او در سینما بود که در نقشی مقابل ژان گابن ظاهر شد. پس از آن در فیلم «حقیقت» ساخته هانری ژرژ کلوزو و «تهدید» ساخته ژرار اوری بازی کرد. ماری ژوزه نات پس از ازدواج با میشل درگ، به بازی در فیلم های او پرداخت. «املی یا زمان عشق ورزیدن» نخستین همکاری او با همسرش میشل دراگ بود که در 1961 ساخته شد. ژوزه نات در سال 1962 در فیلم «تربیت احساساتی» ساخته الکساندر آستروک که برداشتی آزاد از رمان گوستاو فلوبر بود بازی کرد. «الیس یا زندگی واقعی»، فیلم دیگری از میشل درگ بود که ماری در آن بازی کرد. این فیلم، داستان زنی فرانسوی بود که در زمان جنگ الجزایر، عاشق یک مرد الجزایری در پاریس می شد. مری ژوزه نات همچنین به خاطر بازی در فیلم «ویولون‌ها در مجلس رقص» ساخته میشل درگ، برنده نخل طلای بهترین بازیگر فستیوال فیلم کن در سال 1974 شد. آخرین حضور ژوزه نات بر پرده سینما، بازی در فیلم «هدیه النا»(2004)، ساخته فردریک گرازیانی بود. او همچنین در فیلم هایی چون «آناتومی یک ازدواج: روزهای من با ژان مارک» و «آناتومی یک ازدواج: روزهای من با فرانسوا»، هر دو ساخته آندره کایات و «داس‌ها» ساخته سرجیو نیکلائسکو بازی کرد. ماری ژوزه نات، بعد از ازدواج با سرژ، تا آخر عمر در کنار او زندگی کرد.
