نگاهی به فیلم «مرا به خانه ببر» کیارستمی
توپ ما را با خود خواهد برد
«مرا به خانه ببر» ساخته عباس کیارستمی، یک رویاست؛ رویای بازیگوشی یک توپ فوتبال در دهکده‌ای که کسی از پله‌هایش بالا و پایین...
هری کثیف به عراق می رود
پرویز جاهد
کلینت ایستوود در تک تیرانداز آمریکایی، به خوبی ملودرام خانوادگی را با ژانر فیلم های جنگی (از نوع عراقی اش) پیوند می زند. فیلمنامۀ جیسن هال...
مجلس شبیه در ذکر مصائب تارا و مرد تاریخی
به بهانه چهل سالگی چریکه تارا اثر بهرام بیضایی
هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم
به هوش بودم از اول که دل به...
پیرامون مفهوم «ابتذال» در سینمای ایران
پرویز جاهد
سال هاست که در فرهنگ سینمایی ایران از واژه های «ابتذال» و «مبتذل» برای کوبیدن و تحقیر سینمای عامه پسند فارسی استفاده می شود. کمتر منتقد ایرانی بوده...
پله آخر، ادای دین به سینمای جان کاساوتیس
درباره پله آخر زیاده شنیده و خوانده بودم اما امکان دیدن آن را نداشتم. معمولا دوست ندارم فیلم هایی را که کارگردان های مستقل سینمای ایران با رنج و...
خفه گی: فیلم نوآر ایرانی
ژانر تریلرهای جنایی و روانکاوانه با مایه‌های نوآر، ژانر نسبتاً فقیری در سینمای ایران است. بعد از ساموئل خاچکیان، شاید فریدون جیرانی، تنها فیلمساز ایرانی است که اغلب فیلم‌هایش...
روی اندرسون و رویکرد ابزورد به سینما
روی اندرسون فیلمساز بزرگ سوئدی با فیلم جدید خود توانست یکی از معتبرترین جایزه‌های سینمایی دنیا را از آنِ خود کند؛ شیر طلایی ونیز که در نظر بسیاری از...
بانی و کلاید در پنجاه سالگی
یکی از مهم ترین و تاثیر گذار ترین فیلم های دهه شصت، “بانی و کلاید” با کارگردانی آرتور پن و بازی های وارن بیتی، فی داناوی و جین هاکمن...
جهان به روایت بلا تار
بینش و جهان‌بینی جامع هنرمندان بزرگ، به راحتی می‌تواند باعث سردرگمی مخاطب شود. اگر بخواهیم آن نقطه‌نظری که هنر بزرگ از دریچه آن به کلیتِ جهان رو می‌کند را...
پسر غمگین لیورپول
مهدی امیدواری
ورود به سینمای ترنس دیویس چنان‌که رپرتوار او اشاراتی دارد٬ ناگزیر از واکاوی عناصری در کارنامه اوست که می‌تواند او را در قامت مؤلف نشان دهد. در متن...