رابرت اوانز، از آخرین غول های سینمای هالیوود و مدیر سابق کمپانی پارامونت در سن 89 سالگی درگذشت. او از مهم ترین تهیه کنندگان فیلم های نیوهالیوود بود و فیلم های برجسته و ماندگاری مثل «محله چینی ها»، «پدرخوانده»، «مکالمه» و «مرد ماراتن» را تهیه کرد.
رابرت اوانز پیش از تهیه کنندگی سینما، به همراه برادرش در کار پوشاک زنانه بود و در سال 1957 به طور اتفاقی و بر اثر آشنایی با نورما شیرر همسر ایروین تالبرگ که در هواپیما کنار او نشسته بود، وارد کار سینما شد. نورما از او خواست که نقش همسر فقیدش را در فیلم «مرد هزار چهره» ساخته جوزف پونی بازی کند و او بازی کرد. اوانز اما بعد از بازی در این فیلم، حرفه بازیگری را ادامه نداد و در سال 1967 به ریاست کمپانی پارامونت رسید. زمان ریاست اوانز در پارامونت، این کمپانی، نهمین استودیوی مهم سینمایی در هالیوود بود. اوانز صاحب ایده های تازه و نگاهی متفاوت به سینما در درون سیستم هالیوود بود و با حمایت از فیلمسازان جوان و نوگرایی چون کاپولا، پولانسکی، سیدنی لومت، رابرت آلتمن و جان شلزینگر به شکل گیری جریانی در هالیوود کمک کرد که به نیوهالیوود مشهور شد. فیلم‌هایی که او تهیه کرد هم مورد توجه منتقدان قرار گرفت و هم فروش خوبی در گیشه داشت. اوانز به عنوان تهیه‌کننده از فرانسیس فورد کاپولای جوان حمایت کرد و بعد از ساختن فیلم «مکالمه» و تحسین آن از جانب متتقدان، به کاپولا کمک کرد تا بتواند رمان مشهور و پرفروش ماریو پوزو با عنوان «پدرخوانده» را تبدیل به فیلم کند. او بعد از «پدرخوانده» نیز با کاپولا در تولید فیلم «کاتن کلاب» همکاری کرد که برخلاف «پدرخوانده» موفقیتی به دست نیاورد.
کاپولا بعد از درگذشت اوانز، درباره او گفت: من جذابیت باب اوانز، ظاهر خوب، شور و شوق، سبک و حس شوخ‌طبعی او را به یاد می‌آورم. او غریزه‌ای قوی داشت که این را می‌توان در لیست بلند فیلم‌های بزرگی که در طول دوران کاری‌اش ساخت مشاهده کرد. وقتی من با باب کار کردم، برخی از ایده‌های مفید او از جمله پیشنهاد به کار گرفتن جان مارلی به عنوان ولتس و استرلینگ هیدن در نقش کاپیتان پلیس خیلی کمک کرد. همچنین درک بی‌پایان او از این که «پدرخوانده» می‌تواند تا ۲ ساعت و ۴۵ دقیقه هم ساخته شود. علاوه بر این در ساخت فیلم «کاتن کلاب» از ریچارد گر و گریگوری هاینس استفاده کردیم و ملینا کانونرو را آوردیم، جرج فیسون، ریچارد سیلبرت و بسیاری بازیگران دیگر را که توجه مردم را جلب کرد. باشد که بچه همیشه در تصویر بماند.» با این حال اوانز و کاپولا در زمان تولید «پدرخوانده» در زمینه هایی اختلاف نظر داشتند از جمله در مورد آل پاچینو که اوانز با بازی او در نقش مایکل کورلئونه موافق نبود.
رابرت اوانز در سال 1974 او از پارامونت جدا شد و بطور مستقل به تهیه کنندگی فیلم پرداخت و فیلم های مهمی را تولید کرد. در دهه هشتاد اعتبار و شهرت او به اتهام قاچاق کوکایین خدشه دار شد و نتوانست مثل سابق به تهیه فیلم ادامه دهد و تنها دو فیلم بیشتر نساخت که هیچکدام موفقیت تجاری نداشت: «کاتن کلاب» ساخته فرانسیس فورد کاپولا و نئو نوآر «دو جیک» ساخته جک نیکلسون که ادامه فیلم «محله چینی ها»ی پولانسکی بود.
اورسون ولز گفته است که نقش مکس دیوید تهیه کننده یک استودیوی هالیوودی در دهه هفتاد را در آخرین فیلمش یعنی «آن سوی باد» بر اساس کاراکتر واقعی رابرت اوانز ساخته است. خاطرات رابرت اوانز با عنوان «بچه در تصویر می ماند» که در سال 1994 نوشت در سال 2002 به وسیله نانت برنستاین و برت مورگان به فیلم تبدیل شد که در فستیوال فیلم کن همان سال به نمایش درآمد. این کتاب، خاطرات اوانز از دوران کودکی او تا فعالیت هایش در سینما و رسیدن به ریاست پارامونت تا محاکمه او به اتهام قاچاق کوکائین و ازدواج اش با الی مک گرا ستاره مشهور سینما و بازیگر فیلم «قصه عشق» را دربر می گیرد. اوانز در زمان ریاست اش بر پارامونت فیلم های مهمی مثل «پدرخوانده» (کاپولا)، «بچه رزمری» (رومن پولانسکی)، «سرپیکو»(سیدنی لومت)، «گتسبی بزرگ»(جک کلایتون)، «مکالمه» (کاپولا)، «پابرهنه در پارک» (جین ساکس)، «اعتراف» (کوستا گاوراس) و «قصه عشق»(آرتور هیلر) را تهیه کرد.
کارنامه سینمایی اوانز به عنوان یک تهیه کننده مستقل در دهه هفتاد نیز درخشان است و شامل فیلم هایی چون «محله چینی ها» (پولانسکی)، «مرد ماراتن» (جان شلزینگر)، «کاتن کلاب»(کاپولا) و کمدی موزیکال «پاپای» به کارگردانی رابرت آلتمن می شود.
آخرین فیلم رابرت اوانز به عنوان تهیه کننده در سینما، رمانتیک کمدی «چگونه می توان یکی را در ده روز از دست داد» ساخته دانالد پتری بود که در سال 2003 ساخت.