در خبرها آمده است که متاسفانه آرشیو شخصی تئو آنجلوپولوس، سینماگر بزرگ یونان در آتش سوخت. فیبی آنجلوپولوس همسر او این خبر را به رسانهها داد. به گفته همسرآنجلوپولوس، در آتشسوزی مرگباری که اخیراً در اطراف آتن رخ داد و بر اثر آن دستکم هشتاد نفر کشته شدند، خانه آنجلوپولوس نیز آتش گرفت و بسیاری از نوشته ها و نامه های او سوخت و خاکستر شد. فوبی آنجلوپولوس گفت: “کتابهای شوهرم، نامههایی که از افراد مشهور دریافت کرده بود، همه نوشتههایی که به او تقدیم شده بود و مجموعه نوشته های او از جمله شعرهایش، همه در آتش سوخت و نابود شد.”
آنجلوپولوس اغلب تابستانها را در این خانه که در روستای ماتی قرار داشت، میگذراند. آنجلوپولوس در سال ۲۰۱۲ هنگام فیلمبرداری فیلم «دریای دیگر» بر اثر تصادف با یک موتورسیکلت کشته شد. مرگ او ضایعه ای اسف بار برای سینمای هنری جهان بود. “چشم اندای در مه”، “گام معلق لک لک “، “نگاه خیره لوئیس” “دشت گریان” و “ابدیت و یک روز” نام برخی از فیلم های به یاد ماندنی آنجلوپلوس است. در آثار آنجلوپولوس، واقعیت، خیال و نوستالژی، در ترکیب منجسم و شگفت انگیزی ارائه گردید.
فیلم های او تصویری دقیق از تاریخ معاصر یونان و اوج و فرودهای آن است و در آنها عمیق ترین احساسات و عواطف بشری و زندگی روشنفکران تنها و سرخورده که به دنبال عشق ها، خاطرات و رویاهای گذشته خود اند، بازتاب یافته است. سینمای آنجلوپولوس، سینمایی شاعرانه و فلسفی است که پرسشهایی جدی و بنیادی را در باره جهان امروز و انسان مدرن مطرح میکند. سینمایی که با ریتم کند و پلان سکانسها و حرکتهای آرام، طولانی و پیچیده دوربین تعریف میشود و از این نظر شباهت زیادی به سبک آثار آنتونیونی، تارکوفسکی و میکلوش یانچو دارد اگرچه دنیاهای آنها تا حد زیادی با هم متفاوت است.
آنجلوپولوس در فیلمهای خود به مضامین اجتماعی، آوارگی، مهاجرت، تبعید، تنهایی، تعلق به خاک و سرزمین، و مرگ و زندگی، اهمیت میداد و آنها را در فرمی نو ارائه میکرد. او به مخاطبان فیلم هایش میگفت: “من از تو انتظار ندارم که بفهمی چه چیزی را میخواهم با فیلمهایم بگویم؛ من از تو انتظار دارم آنچه که روحات از فیلمهایم میگیرد دریابی. درست مثل یک شعر.»
آنجلوپولوس در ۲۷ آوریل ۱۹۳۵ در آتن بهدنیا آمد. در سال ۱۹۴۱ یونان توسط نیروهای متفقین اشغال شد و سپس جنگ داخلی در این کشور و فضای سیاسی آن دوران تأثیر عمیقی بر زندگی آنجلوپولوس و میلیونها یونانی گذاشت. در آن زمان سینما برای آنجلوپولوس مأمنی برای گریز از مشکلات زندگی بود. او که در دانشگاه یونان در رشته حقوق تحصیل میکرد در میانه راه این رشته را رها کرد و با رفتن به فرانسه به تحصیل در رشته سینما پرداخت. پس از بازگشت به یونان در سال ۱۹۶۴به عنوان روزنامهنگار و منتقد فیلم فعالیت کرد و سرانجام در دهه ۷۰ و در دوران حکومت دیکتاتوری در یونان، نخستین فیلمهایش را ساخت.
آنجلوپولوس نزدیک به ۴۰ سال فعالیت هنری داشت و جوایز معتبر بسیاری را از جشنوارههای مهم سینمایی جهان بهدست آورد از جمله جایزه شیر طلایی جشنواره ونیز برای فیلم «اسکندر کبیر» در سال ۱۹۸۰ و نخل طلای جشنواره فیلم کن برای فیلم «ابدیت و یک روز» در سال ۱۹۹۸ و نیز جایزه ویژه هیئت داوران فیلم کن برای فیلم «نگاه خیره اولیس».
آنجلوپولوس در سال ۱۳۷۹ به ایران سفر کرد و در جشنواره فیلم فجر تهران تقدیر شد و جایزه ویژهای از دست عباس کیارستمی، فیلمساز ایرانی دریافت کرد.